Μπισκότα ολικής με σταφίδες, καρύδια & μέλι

Συστατικά : αλεύρι ολικής αλέσεως, μέλι, πορτοκάλι, κανέλα, 

καρύδια, σταφίδες, ελαιόλαδο.

Υλικά: 

• 1 (περίπου) πακέτo αλεύρι ολικής αλέσεως

• 3/4 φλιτζάνι ελαιόλαδο 

• 3/4 φλιτζάνι φρέσκο χυμό πορτοκάλι 

• 1 φλιτζάνι σταφίδες μαύρες ή ξανθές 

• 1 φλιτζάνι σπασμένα καρύδια 

• 2 κ.γ. κανέλα 

• 1 κ.γ. κοφτό σόδα 

• ξύσμα από  πορτοκάλι 

• 5-6 κ.σ. μέλι 

Εκτέλεση: 

Τοποθετούμε όλα τα υλικά σε ένα μπόλ βάζοντας τελευταίο το αλεύρι κ τον χυμό πορτοκαλιού, αφού πρώτα διαλύσουμε σε αυτό την σόδα. 

Εν συνεχεία, ζυμώνουμε καλά το μείγμα έως ότου η ζύμη γίνει μαλακιά. 

Aφήνουμε την ζύμη 15 λεπτά για να ξεκουραστεί. 

Πλάθουμε μπαλάκια ίσα με ένα καρύδι και τα τοποθετούμε στο ταψί πάνω σε αντικολλητικό χαρτί ψησίματος. 

Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 180 βαθμούς για 20 - 25 λεπτά.

Η ιστορία του μπισκότου

Το μπισκότο (biskóto) είναι γλύκισμα από ζύμη διαμορφωμένη σε μικρά και λεπτά κομμάτια, τα οποία ψήνονται καλά στο φούρνο, ώστε να γίνουν τραγανά. Από ετυμολογικής απόψεως η ονομασία του (bisquite), η οποία καθιερώθηκε τον Μεσαίωνα στην Αγγλία, προέρχεται από την λατινική φράση "panis biscotus" που σημαίνει "ψωμί ψημένο δύο φορές" (bis: δυο, coquere: ψήνω).

Αρχικά υπήρχε η εντύπωση ότι τα μπισκότα δημιουργήθηκαν τυχαία, όταν ένας Ολλανδός μάγειρας, για να δοκιμάσει την θερμοκρασία του φούρνου, έσταξε σε μια ζεστή πλάκα λίγη από την ζύμη που ετοίμαζε. Ωστόσο, ιστορικές αναφορές αποδεικνύουν ότι τα πρωτοσυναντάμε στη νεολιθική εποχή, όταν, πριν από 10.000 χρόνια, οι άνθρωποι έψηναν σε καυτές πέτρες καρπούς σιτηρών ανακατεμένους με νερό. Η παράδοση θέλει την πρώτη αυτή μορφή μπισκότου να εμφανίζεται στην Κίνα, όπου παρασκευάζονταν ξηρές πίτες από ρύζι, σουσάμι, φρούτα και άλλα.Χιλιετίες αργότερα, σε αιγυπτιακό τάφο του 2.500 π.Χ., βρέθηκαν απεικονίσεις εργατών που συνδαυλίζουν την φωτιά ενός φούρνου στον οποίο ψήνονται μπισκότα τα οποία χρησιμοποιούσαν οι Αιγύπτιοι ναύτες ως ξηρά τροφή •επρόκειτο για λεπτές φέτες ψωμιού από κεχρί, που το ονόμαζαν «dhourra».

Στην ελληνική κουζίνα, κατά τους αρχαίους χρόνους, συναντάμε τους «πλακούντες», οι οποίοι είναι μακρινοί πρόγονοι των πιτών και των κέικ. Η ζύμη τους ήταν παρόμοια με την ζύμη των ψωμιών, πλην όμως ήταν εμπλουτισμένοι με γάλα, λίπος, μπαχαρικά, μυρωδικά και μέλι. Πλακούντες έφτιαχναν όλοι οι λαοί της Μεσογείου, αλλά πιο φημισμένοι ήταν αυτοί των Αθηνών και της Χίου.

Κατά τους ρωμαϊκούς χρόνους, τα αρτοποιεία παρασκεύαζαν ανάμεσα στα διάφορα είδη ψωμιού και τον «στρατιωτικό άρτο» ή «άρτο του ναυτικού» ο οποίος ονομαζόταν buccellum.• ήταν φτιαγμένος από αλεύρι, μέλι και πιπέρι και ψηνόταν στον φούρνο αρκετές φορές ώστε να μπορέσει να διατηρηθεί για μεγάλο χρονικό διάστημα. Τον 7ο αιώνα στην Περσία, οι αρτοποιοί είχαν εξελίξει τα μπισκότα προσθέτοντας στην ζύμη αυγά, βούτυρο και κρέμα, ενώ τα γλύκαιναν με φρούτα και μέλι.

Τροφή στρατιωτών & ταξιδιωτών 

Το μπισκότο υπήρξε αρχικά μια πρακτική συμπυκνωμένη τροφή παραπλήσια του ψωμιού, ικανή να διατηρείται για μεγάλο χρονικό διάστημα. Στην διαδρομή προστέθηκε μέλι και έγινε ιδιότυπο γλύκισμα με πλήθος παραλλαγών και εντυπωσιακή ποικιλία συστατικών. Ήταν η γαλέτα των προϊστορικών χρόνων, ένα σπογγώδες και ξερό μείγμα αλευριού, αντιστεκόμενο καλά στην μούχλα.

Για αιώνες, κανένα πλοίο δεν ταξίδευε χωρίς να έχει εφοδιαστεί με τα σκληρά μπισκότα, που ήταν βασικό μέρος της διατροφής του πληρώματος. Οι ναυτικοί, επειδή ήταν τόσο σκληρά, για να μπορέσουν να τα φάνε τα βουτούσαν στην άλμη, στον καφέ, ή ακόμα σε κάποιο ποτό.

Την εποχή του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου η μπισκοτοποιία τάχθηκε στην εξυπηρέτηση των αναγκών των μαχόμενων λαών και προσανατολίστηκε στην παραγωγή πλήρους και υγιεινής τροφής. Τα μεγαλύτερα εργοστάσια μπισκότων παρήγαν «το ψωμί του πολέμου», απαραίτητο για τους μαχητές, τους πληγωμένους, αλλά και τους αιχμαλώτους. Η μεγάλη θρεπτική αξία του παρασκευάσματος αυτού διευκόλυνε την τροφοδοσία του στρατού δεδομένου ότι η ημερήσια μερίδα των στρατιωτών αποτελείτο από τρεις γαλέτες ψωμιού - μπισκότου. Η διάρκεια συντήρησής τους ήταν περίπου ένας χρόνος, με την προϋπόθεση πως ήταν καλά προστατευμένες από την υγρασία.

Πηγή: ”Η Ιστορία του Ελληνικού Μπισκότου”. Επιμέλεια: Μάνος Χαριτάτος, Πηνελόπη
Γιακουμάκη. Ελληνικό Λογοτεχνικό & Ιστορικό Αρχείο (Ε.Λ.Ι.Α.). Αθήνα 2000.